De start van onze stage!

Daar zijn we weer! Het is al weer een aantal dagen geleden dat ik er wat op gezet heb maar de dagen zijn behoorlijk vol, vandaar dat er weinig tijd is. Maar ik zal er zeker voor zorgen dat ik zo vaak mogelijk iets plaats!

Zondag zijn we s’ochtends werd na 10en even in het huisje wat ontbeten voor zo ver als dat ging, het brood hier is zoet dus ook dat is wennen, daarna nog even vlug gedoucht want we gingen op weg naar het stadje. In het stadje hebben we de boel een beetje verkend, we hebben over de markt heen gelopen om te kijken, en we zijn opzoek gegaan naar de nodige spullen. We hebben ook nog wat geluncht natuurlijk, en dat deden we bij de Jollibi! Die zie je hier in de Filipijnen overal, het is de macdonalds van hier! Ook hebben we weer boodschappen gedaan. Nog steeds kregen we natuurlijk erg veel aandacht, en omdat we toch zo lang in de rij moesten wachten (zeker een half uur) hebben we maar een praatje gemaakt met wat jongens die nogal geïnteresseerd waren in ons. Hierna gingen we weer terug naar het huisje, we gingen voor de eerste keer met de tuk-tuk terug. Of beter gezegd de tricycle. Het lijkt op een tuk-tuk maar in plaats van dat het door een fiets bestuurd word, word het door een motortje bestuurd. Met z’n 4en erin, is wel een beetje proppen! 2 voor, 2 achter, ik zat er half buiten. Maar dat is hier niet zo gek, want ze zitten ook met 8 personen op een motor, of met wel 20 mensen in een Jeepney als het niet meer is.
Toen we terug waren hebben we even wat voor ons zelf gedaan, en omgekleed. En daarna zijn we pizza gaan eten bij een coffee tentje hier in de straat. Het was een lekker pizza, maar de pizza’s kwamen per 2 en dan duurt het wel even voor alles klaar is. Maar goed we konden gezellig kletsen! Daarna terug naar het ziekenhuis om nog heel even te kunnen contacten met Nederland en daarna douchen en naar bed!

De volgende ochtend hadden we om 9 uur afgesproken met Helen. We hebben toen wat dingen besproken, en hebben toen een rondleiding door het ziekenhuis gehad! Ze vertelde ook dat er die avond daarvoor een kind was gevonden in de vuilnisbak bij het ziekenhuis. Mensen hadden wat zien bewegen en schrokken zich rot toen ze zagen dat het een baby was. In het ziekenhuis mochten we alles zien behalve de operatie kamer, logisch want daar moet het steriel zijn. Ook het gevonden kindje hebben we gezien, wow zo klein! Na de rondleiding hadden we tijd voor onszelf. Ook hebben we geluncht in het ziekenhuis. ’s Middags rond 14u. zijn we met Helen vertrokken richting de school! Eerst nog even langs het politiebureau om te melden dat we hier zijn. Zodat ze weten wie we zijn als er wat gebeurd. Daarna nog even snel langs een fotograaf om pasfoto’s te laten maken want ook die de politie had die nodig en ook voor het verlengen van het visum hebben we een pasfoto nodig. En ja die was ik natuurlijk vergeten! (gelukkig waren er mee die maar 1 foto bij hadden dus gingen we niet alleen voor mij.) Daarna zijn we naar de school gereden. Toen we daar aankwamen zag ik al allemaal kinderen staan in rijen ons op te wachten. We kregen alle aandacht en werden verwelkomd. We werden begeleid naar het podium, want ja wij mochten op het podium zitten! En terwijl wij daar zaten werd er een hele dans voor ons gedaan! Zo apart, en zoveel aandacht dat ben ik echt niet gewend. Daarna een praatje van de baas van de school, en daarna mochten we een voorstel rondje doen. Hierna hebben we nog een rondleiding gehad door de school en hebben we ons wat uitgebreider voorgesteld aan de klassen. Daarna zijn we teruggegaan en hebben we gegeten er was een buffetje waar we uit konden kiezen, omdat dit ons welkomsetentje was. Hierna zijn we met de vrijwilligers die hier ook in een huisje bij het ziekenhuis zitten naar het weeshuis gegaan, waar we ook verwelkomd werden met zang en dans erg leuk om te zien! De vrijwilligers komen uit verschillende landen zoals Australië, Engeland, Amerika, het is erg leuk om ook mensen uit andere landen te ontmoeten! Toen we terug kwamen van het weeshuis zijn we nog even naar de karaoke bar gegaan om te kijken! En daarna weer terug naar het huisje om te gaan douchen en slapen.
De volgende dag moesten we al om 7 uur weg, om, om kwart over op de school te zijn waar we onze eerste stage ochtend hadden. Daar aangekomen stond iedereen te dansen en dit moesten wij meedoen. Ook hebben wij hun volkslied gehoord, en hebben wij het Nederlandse volkslied gezongen. Daarna zijn we met z’n alle in gesprek gegaan met mom serge en de directrice om te overleggen wat we gingen doen. Uiteindelijk hebben we 2-tallen gemaakt en zijn we allemaal in 2 klassen gaan kijken. Het was de bedoeling dat we zouden observeren, maar in een van de klassen moesten we toch echt al Nederlandse les geven, dat hebben we dus ook gedaan. Daarna nog een andere klas gezien waar we allemaal vragen kregen. Toen we klaar waren op school zijn we terug gegaan naar het ziekenhuis en hebben we geluncht. Daarna zijn we naar Davao gegaan om voor een kastje om de wifi te verlegen te kijken en nog wat andere winkels te bekijken. Toen we terug wilde gaan waren we Doets kwijt, gelukkig hebben we hem uiteindelijk toch gevonden en konden we weer terug naar het ziekenhuis. Er was die avond een feest voor de vrouw van Robillio en voor 3 mensen die met pensioen gingen. We kenden ze niet maar toch mochten we er wel bij zijn, en kregen we ook heerlijk te eten! Daarna nog met wat kindjes gespeeld. En WC-papier gehaald bij de andere vrijwilligers omdat het op was, en we niet meer naar de winkel konden. En toen was het weer tijd om naar bed te gaan.

Woensdag ochtend gingen we weer naar de school. Hier moeten we elke dag om 7.00-7.15 zijn. Ook deze dag danste we en zongen we het volkslied, dat is hier de gewoonte elke dag als we op de school komen is dit waar we mee beginnen. Daarna nog weer even in overleg met de mensen van de school, om wat dingen door te bespreken. Deze dag heb ik geobserveerd in een klas van de andere. Daarna hadden we pauze en toen kwam mom serge naar ons toe dat ze ons naar huis wilde brengen omdat we er zo moe uitzagen. (En ja dat waren we ook!) Maarja elke dag om 7.15 ergens moeten zijn, en misschien nog wel niet goed uitgerust zijn van de reis sloopt je ook wel een beetje! Terug bij het ziekenhuis hadden we wat tijd voor onszelf. Dit keer lunchte ik in het huisje. Na het eten wachtte we op Helen, we gingen naar het moeder théresa huis. Hier zijn kinderen met ouders maar ook zonder. De ouders die er nog wel zijn, kunnen alleen niet voor de kinderen zorgen door te weinig geld of ziekte van het kind. Hier hebben we van alles met de kinderen mogen doen. Het was erg mooi om te zien hoe de gehandicapten kinderen reageerden als jij ze al heel simpel maar aanraakte of een hand gaf. Ze zijn zo blij met zo weinig! Daarvoor zijn we trouwens nog naar de supermarkt gegaan om wat te kopen om mee te nemen voor de mensen hier. Ze zijn in dit huis erg blij met baby melk en luiers, omdat dit duur is en er veel kinderen zijn! Ze waren ons hiervoor ook erg dankbaar. Na een aantal uur hier te zijn geweest zijn we terug gereden. Onderweg hebben we nog wat gegeten bij het kraampje waar Helen werkt, gemarineerde kip en varkensvlees met rijst! Erg lekker! Daarna terug gereden naar het huisje, om gelijk te gaan slapen want we waren erg moe!
Vandaag zijn we weer naar de school gegaan om les te geven in het Nederlands! Het is toch wel lastig om nieuwe dingen te bedenken om de kinderen te leren, want de kinderen pakken hier heel snel dingen op! Daarna geobserveerd nog even een snack gegeten en weer terug naar het huisje, terug bij het huisje hebben we schoongemaakt en daarna zijn we gaan lunchen. ’s Middags hebben we met Helen ons schema gemaakt voor de komende 2 weken! Daarna zijn we gaan kijken bij de special minds, hier gaan we stage lopen en krijgen we per persoon een kind om te begeleiden. Er is bijvoorbeeld een doof meisje, en een jongen van 27 die een geestelijke leeftijd heeft van 11! Daarna nog naar een andere school om te kijken, waar we een ijsje kregen van de vrouw die daar werkte erg aardig! Daarna zijn we snel naar het huisje gelopen want we hadden met Doets afgesproken om, om 5 uur richting Davao te gaan om boodschappen te doen en te kijken voor de wifi in het huisje, want dat was helaas nog niet gelukt! We gingen met z’n 3en hierheen. We stapte in de Jeepney, en ineens stapte er ook allemaal personeel van het ziekenhuis in, om een stukje mee te rijden! Maar toen we stopten op de plek waar hun moesten zijn moesten wij er ook uit! We gingen naar een verjaardag, zo vreemd we wisten niet eens wie jarig was en waar we waren maar we moesten wat eten, want als je niks at dan was dat onbeleefd. Dus wij wat gegeten en daarna gingen we weer. Het personeel terug gebracht naar het ziekenhuis en op naar Davao. Helen zat bij ons in de auto en wij vroegen haar of dit normaal was. En ja dat is de Filipone style zei ze! Zo raar je gaat hier naar een verjaardag om wat te eten, en je bent weer weg! Maar goed daarna in Davao opzoek naar de wifi, die we uiteindelijk toch niet gevonden hebben. En waarschijnlijk houden we het maar op geen wifi in het huisje. Eigenlijk is het ook wel prima zo, bij het ziekenhuis. Daarna schoonmaak spullen, matjes en een prullenbak gekocht. En daarna nog de boodschappen. Doets en zijn vrouw waren mee! Wow wat zijn zij lief! Ze helpen je overal mee! En we mochten niet met onze schoonmaak spullen de supermarkt in, want ja alles is hier erg streng! Elke winkel die je ingaat word je gefouilleerd of gecheckt met een apparaatje. Ook mag je geen gekochte spullen meenemen of een rugzak, deze moet je op een speciale plek afgeven. Maar wat Doets deed die ging gewoon op ons zitten wachten buiten de supermarkt (volgensmij wel een uur!). We hebben ze wel waardering laten blijken door ze op iets te trakteren! En je raad het nooit maar we hebben ze getrakteerd op belgische wafels! Ze hadden ze nog nooit gegeten, dus dat was erg leuk om aan hun te trakteren. Na het boodschappen doen zijn we teruggereden naar het huisje, en hebben we met z’n 3en de verhalen over de trycicle enzo gehoord van de andere en daarna ben ik hier gaan zitten om mijn blog af te maken van de afgelopen dagen en even contact te kunnen hebben met thuis. Zo meteen maar weer lekker slapen! En genieten van ons weekend!

(foto’s zal ik proberen te plaatsen binnenkort, wel zal ik er zeker wat op facebook zetten, hier op de blog gaat dat nogal lastig!)